کاش عالم همه عالم با..

کاش عالم همه ساکت باشد

و سکوتش همه دائم

این دوامیست به پاجایی یک بی جایی

و عجب جای

و عجب جای به علم همه این دنیایی

چه شعف ناک به ناوک زدن آن شادی

خوش به حالت که گهی دامِ دوامی، داری

شو ی آرام  به دل ای دل دیوانه ی تن

تن آرام رود بر دل رود

سر آرام  به برداری یک تن خواهش

این چه جاییست که دائم شودا سودایِش

ما به مهمان دلت میوه دهیم

تو بر باریِ یک پیدایش

هیس، بشنو. تو آن مرد رهی

مرد ره خود، دوامیست به این آرامش

چه عجب جای

عجب جای تهی

این نه آن است که نامش زنی از بهر فراغ

آسایش، آسایش

هیس... بشنو

هر دمش داغ بوَد داغ بر این داغ فراق داغ فراغ